دلواپسی های این روزهای من

دلواپس اینم که کسی فوت کنه که بعد ده سال باز زنجیروار شروع شد !!

از بس هیچ مسکنی روم اثر نمیکنه وقتی که درد دارم میترسم وقت زایمان از درد بمیرم و بچه ام و نبینم

دلواپس کار همسرمم خیلی سخته که دکترای روزانه باشی وکار ثابت نداشته باشی

دلواپس رکودی ام که تو شرکت هایی که داره زحمت میکشه افتاده

دلواپس قسطامم زمانی که تو مرخصی زایمانم و حقوقی ندارم

دلواپس اینم که تو چند ماه مرخصی کسی جامو بگیره و من برگشتم سرگردون بشم

دلواپس پسرمم که برم اداره تو تایمایی که مادرش پیشش نیست بهش سخت بگذره

با این که عاشق کارم هستم پسرم عشق بزرگتره و اگه مساله مالی درکارنبود دربست میموندم درخدمتش

خدایا خودت کمک کن